تعیین عمق بهینه چاه‌ها جهت کف‌شکنی با استفاده از برنامه‌ریزی غیر خطی

چاه‌ها در اکثر مناطق ایران نقش مهمی در تأمین آب آشامیدنی ایفا می‌کنند. با توجه به پایین رفتن سطح آب زیرزمینی بر اثر برداشت‌های غیر مجاز در اکثر دشت‌های ایران، دبی چاه‌ها پس از مدت زمان کوتاهی (چند سال) به میزان زیادی کاهش پیدا می‌کند و برای دست‌یابی به دبی اولیه چاه، یا بایستی چاه‌های جدید حفر نمود و یا با کف‌شکنی چاه‌های موجود مجدداً به همان دبی دست یافت. در صورتی که گزینه کف‌شکنی برای تأمین آب انتخاب شود، با استفاده از مدل‌های برنامه‌ریزی ریاضی می‌توان عمق بهینه چاه‌ها را به نحوی یافت که ضمن تأمین آب مورد نیاز، هزینه کمتری صرف کف‌شکنی گردد. در این مقاله یک مدل برنامه‌ریزی غیر خطی برای تعیین عمق بهینه چاه‌ها جهت کف‌شکنی‌ ارائه شده است. در این مدل فرض شده است ک بیلان آبی آبخوان در مجموع آبخوان بالا و پایین سنگ کف میانی، اجازه برداشت را می‌دهد. این مدل برای تعیین عمق بهینه سه حلقه چاه موجود یک منطقه نمونه (شهر فریمان در استان خراسان) جهت کف‌شکنی به کار گرفته شده است.